برخی کارشناسان معتقدند که مشکل تنهایی انسان مدرن ناشی از برداشت غلط از پیشرفت های انسان طی سال های اخیر است که انسان را به سوی خودشیفتگی، فردگرایی، و درنهایت، منزوی شدن بیشتر سوق داده است.
این روزها در اتوبوس، مترو، مدرسه، دانشگاه، مراکز خرید یا گردشگری افرادی را میبینید که بیتوجه به محیط اطراف و مردم، چشم به تلفن همراه یا قبلت دوخته و مشغول بازی، گشت در اینترنت یا پیام دادن در شبکههای اجتماعی هستند. بخشی از این رفتار ناشی از حس تنهایی انسان است که زندگی مدرن برای او به ارمغان آورده است.
نتایج دو ابر مطالعه در مورد تأثیر تنهایی بر سلامت انسان نشان میدهند که تنهایی یک اپیدمی گسترده در سطح جهان بوده و این مسئله با بروز مرگ زودهنگام در ارتباط است.
نتایج مطالعه دیگری که در استرالیا انجام شد، حاکی از آن است که تنهایی با بروز بیماری و اختلالات روانی ازجمله افسردگی، اضطراب اجتماعی و پارانویا در ارتباط است. مطالعه صورت گرفته در سال ۲۰۱۵ در انگلیس نیز نشان میدهد که ۱۱ درصد جمعیت سالمند این کشور در طول یک ماه، با اعضای خانواده، دوستان و همسایگان هیچ ارتباطی ندارند.
طبق آمار آژانس آمار اتحادیه اروپا (Eurostat) وضعیت تنهایی در اروپا – بهویژه کشور سوئد – بسیار وخیم است و تقریباً ۲۵ درصد مردم این کشور اغلب احساس تنهایی میکنند. در انگلیس نیز بالغ بر ۹ میلیون نفر از تنهایی رنج میبرند و ۸۵ درصد افراد بزرگسال دچار معلولیت در سنین ۱۸ تا ۳۴ سال در این کشور با این مشکل جدی (تنهایی) مواجه هستند