زندگی مشترک و باورهای غلط در مورد آن

زندگی مشترک خوب اصلا نیازی به تلاش کردن ندارد!

این شاید رایج ترین و در عین حال غیرواقعی ترین باور در مورد داشتن یک زندگی مشترک موفق باشد. صد البته که هر رابطه ای نیاز به تلاش فراوان دارد. دو نفر با سبک های زندگی متفاوت، نیازها، باورها، رویاها، و امیدهای متفاوت که در طول زمان دستخوش تغییر میشوند وارد یک رابطه میشوند. چطور امکان دارد که همه چیز خود بخود درست پیش برود؟

زندگی مشترک ما به هم خورد برای اینکه قسمت نبوده. اگر قسمت بود، خودش جور میشد!

چنین تصوری حقیقت ندارد. قسمت و شانس اسمی است که ما روی ندانم کاریهای خود میگذاریم. زندگی مشترک مثل یک کشتی است، باید آنرا هدایت کرد. البته شما میتوانید یک کشتی را هم به حال خود رها کنید، ولی اگر غرق شدید یا کشتی تان به جایی برخورد کرد، دیگر تقصیر را به گردن قسمت و تقدیر نیندازید. مسئول آنچه اتفاق افتاده فقط شما هستید که با موقعیت کاملا منفعل برخورد کرده اید.

وقتی بچه دار شدیم همه مشکلات حل میشه!

این باور غلط وضعش از همه خراب تر است فقط به خاطر اینکه به اندازه اولی و دومی رایج نیست مقام سوم را به خود اختصاص داده. بچه دار شدن ، یک تجربه بی نظیر است که زندگی مشترک شما را از جنبه های مختلف تغییر میدهد . در عین حال تولد فرزند را میتوان پر استرس ترین اتفاق پس از ازدواج نامید. این باور موهوم را شاید بتوان اینگونه توجیه کرد: وقتی بچه دار شویم ، نه وقتش را داریم دعوا کنیم، نه انرژیش را! واقعیت این است که بهترین رابطه ها پس از تولد اولین فرزند دستخوش تلاطم میشود. بنابراین یادتان باشد که بچه دار شدن وضع یک زندگی مشترک متزلزل را فقط خرابتر میکند.

 خودش خوب میدونه چکار کرده که من ناراحت شدم!

علم هنوز به وجود قدرت فکر خوانی و تله پاتی پی نبرده است. کسی قادر نیست ذهن شما را بخواند. بسیاری از اوقات واقعا طرف مقابل شما نمیداند چه جنایتی کرده که شما اینطور برآشفته شدید. او فقط میداند که شما ناراحت هستید و این ناراحتی از دست اوست. به جای اینکه ساکت قهر کنید تا خودش بیاید عذر خواهی کند، به سادگی از احساس خود برای او صحبت کنید .

برای حفظ زندگی مشترک ، بهتر است سکوت کنیم.

یادتان باشد، هرکاری اوایل تشکیل یک زندگی مشترک کردید، توقع ایجاد میکند. مثلا اگر شما از بدقولی بدتان میاید ولی از همان اول وقتی طرفتان دیر کرد لبخند زدید و هیچ نگفتید . او فکر میکند که بدقولی برای شما مشکلی نیست. درست این است که یکبار سکوت کنید، تا ببینید آیا این رفتار اتفاقی بوده یا نه. اگر بار دوم تکرار شد حتما عکس العمل نشان بدهید. البته بدون شک منظور از عکس العمل پرخاشگری و قهر نیست