اضطراب اجتماعی یا فوبیای اجتماعی چیست ؟

آیا اضطراب اجتماعی در شما نیز وجود دارد ؟

اضطراب اجتماعی دارید ، اگر احساس می کنید برای جلب محبت و احترام دیگران باید آن ها را تحت تاثیر قرار دهید، اما معتقدید حرف ارزشمندی برای گفتن ندارید

اضطراب اجتماعی دارید ، اگر احساس می کنید که دیگران وقتی به شما نگاه می کنند درون تان را می خوانند ، احساس خجالت شما را متوجه می شوند و قضاوت خوبی روی شما نمی کنند.

اگر احساس می کنید که زیر یک نور قوی هستید و دیگران شما را قضاوت می کنند و به سادگی شما را تحقیر و آزار می دهند یعنی اضطراب اجتماعی دارید .

اگر می ترسید در حضور دیگران رفتار احمقانه ای بکنید و فکر می کنید اگر این اتفاق بیفتد به حماقت شما پی می برند یعنی اضطراب اجتماعی دارید .

در صورتی که احساسات فوق شما را آزار میدهند مطمئن باشید که اضطراب اجتماعی را در درون خود پرورش داده اید .

 روانپزشکی آمریکا اضطراب اجتماعی را اینگونه تعریف می کند:

ترس پیوسته از موقعیت های اجتماعی که در آن شخص از موشکافی احتمالی دیگران می ترسد و نگران است که کاری کند که موجب خجالت یا تحقیر او شود.

اشخاصی که از اضطراب اجتماعی رنج می برند ترسو و خجالتی بنظر می رسند.
در مواردی این اشخاص بسیار موفق هستند ، بطوریکه هرگز به وجود این ناراحتی در آنها پی نمی برید و باور نمی کنید که چنین باشن.

اضطراب اجتماعی بیشتر در مردها مشاهده می شود، ممکن است علت این باشد که مردها برای پذیرفتن رهبری و دست به کارشدن بیش از زن ها تحت فشار قرار دارند.

فردی که دارای ترس یا اضطراب اجتماعی می باشد بسیاری از تلقی های منفی بی مورد که منجر به اضطراب اجتماعی می شود را دارد.
به عنوان مثال احساس می کند برای اینکه دیگران را تحت تاثیر قرار دهد با تظاهر کاری کند که دوست داشتنی تر شود .
او احساس می کند اضطراب اش مایه خجالت و غیرقابل قبول است و مجاب شده است که خویشتن واقعی او مورد قبول دیگران نیست.
بطور دائم نقابی بر چهره دارد، برای خود خویش اجتماعی ساختگی درست کرده است که به امید مورد قبول واقع شدن آن را به جهان عرضه می کند ؛ در نتیجه گرفتار تنش دائمی است و به شدت نگران است کسی بالاخره به خویش واقعی او پی ببرد و از چهره واقعی پشت نقاب او مطلع گردد.

راهکار های برای رفع اضطراب اجتماعی :

خودافشایی: بسیاری از اضطراب های اجتماعی با خودافشایی برطرف می شود.
به جای احساس نگرانی و عصبانیت و به جای در دل نگاه داشتن احساس ها می تواند آن ها را با اشخاص در میان بگذارد.
خودافشایی موجب شهامت در فرد می گردد.زیرا با این عمل شهامت انجام این کار را پیدا می کند تا اضطراب خود را با دوستانش در میان بگذارد ،وی از دوستانش بپرسد “آیا آنها ناراحت و مضطرب می شوند ” و با در میان گداشتن احساس خویش با دوستان از آن ها جواب بگیرد.

اغلب اوقات به اشتباه خیال می کنیم که اشخاص تنها جنبه های مثبت را می پسندند بر این گمان هستیم که اگر نقطه ضعف هایمان را بدانند از ما دوری می کنند ، در حالیکه گفت و گو نسبت به حالات منفی خویش موجب می شود رابطه بهتری و صمیمیت بیشتر با دیگران داشته باشیم.